Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο έφηβος είναι τα λόγια. Αν θέλετε να του διδάξετε σεβασμό, σεβαστείτε τον με πράξεις. Αν θέλετε να του διδάξετε ευγένεια, να είστε ευγενικοί μαζί του και με τους γύρω σας. Οι πράξεις έχουν πάντα μεγαλύτερη δύναμη.

Είναι πολύ σημαντικό να νιώσουν ότι δεν καταπιέζονται. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να βοηθήσεις τον έφηβο είναι όταν το ζητήσει ο ίδιος. Τότε θα διαπιστώσετε ότι είναι πολύ πιο δεκτικός στο ν’ ακούσει.

Ο χρόνος που ο έφηβος χρειάζεται με τον εαυτό του ή / και τους φίλους τους, του είναι πολύ σημαντικός. Είναι ο χρόνος που προσπαθεί ν’ αφομιώσει τις πληροφορίες που έχει, είναι ο χρόνος που αναμετριέται με τον έξω κόσμο για να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα. Δώστε αυτό τον χώρο και δηλώστε ότι θα είστε εκεί όταν σας χρειαστεί.

Επιτρέψτε να πάρει αποφάσεις. Να θυμάστε ότι όλες οι αποφάσεις έχουν ρίσκο, άλλες μικρότερο άλλες μεγαλύτερο. Αντί να προσπαθείτε να μειώσετε το ρίσκο, καλό θα ήταν να τον βοηθήσετε με ερωτήσεις να αναρωτηθεί ο ίδιος με ποιο ρίσκο θέλει να έρθει αντιμέτωπος. Η αναμέτρηση με καθαρά δικές του αποφάσεις, θα τον βοηθήσουν στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης.

Αυτό που δημιουργεί ασφάλεια στο θέμα της οριοθέτησης, είναι περισσότερο η σιγουριά με την οποία εφαρμόζεται και λιγότερο το ίδιο το όριο. Φτιάξτε τα δικά σας όρια, δηλαδή τη δική σας λίστα με το ποια πράγματα επιτρέπετε και ποια όχι, και υποστηρίξτε ακριβώς αυτό. Δηλώστε από στάση ζωής με σαφήνεια ποια είναι αυτά και εξηγείστε τους λόγους που τα υποστηρίζετε.